Epidemiologia chorób i zaburzeń psychicznych
Prowadzone są liczne badania epidemiologiczne dotyczące rozpowszechnienia i współwystępowania zaburzeń psychicznych. Informacje o sytuacji w Polsce można czerpać między innymi z raportu z badań „Epidemiologia zaburzeń psychiatrycznych i dostępu do psychiatrycznej opieki zdrowotnej – EZOP Polska”, którymi objęto mieszkańców Rzeczypospolitej Polskiej w wieku od 18 do 64 lat.
Rozpowszechnienie zaburzeń psychicznych
- U około 10% badanej populacji stwierdzono zaburzenia nerwicowe (fobie specyficzne, fobie społeczne, uogólnione zaburzenia lękowe, napady paniki, PTSD, neurastenia). Wśród nich do najczęstszych należały fobie specyficzne (4,3%) i fobie społeczne (1,8%). Po przeniesieniu tego wyniku na populację otrzymamy liczbę około 2,5 mln obywateli.
- Natomiast zaburzenia nastroju (depresja , dystymia, mania) wśród zgłaszanych dolegliwości stanowią łącznie 3,5% (904 tys. osób), w tym aż 3% stanowi depresja.
- Impulsywne zaburzenia zachowania (zaburzenia opozycyjno-buntownicze, zachowania i eksplozywne) rozpoznawano u 3,5% (ok 907 tys.) respondentów.
Na podstawie wyników badania EZOP można także wnioskować, że u 23,4% osób w populacji zostanie zdiagnozowane przynajmniej jedno zaburzenie psychiczne.
W trakcie badań udało się ujawnić szereg objawów nie wystarczających do postawienia diagnozy. Mogą one jednak w sposób znaczący, przyczyniać się do obniżenia jakość życia. Mogą także zwiastować pojawienie się zaburzeń w przyszłości. Stwierdzono, że 20–30% populacji w wieku 18–64 lata uskarża się na takie problemy jak:
- swoiste objawy unikania,
- przewlekły lęk,
- drażliwość,
- stany obniżenia nastroju i aktywności.
Ujawniono także dość często występujące (kilkanaście procent populacji) lęki napadowe i społeczne oraz napady złości.